Ιστορικά αν δει κανείς, κάθε νέο καθεστώς που εγκαθιδρύεται σε μια κοινωνία, κυρίως ένα απολυταρχικό, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να ελέγξει την Παιδεία και τις γνώσεις που παίρνουν οι μαθητές. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο, αφού μόνο έτσι μπορεί να θέσει τις βάσεις για την μακροχρόνια διατήρησή του στην εξουσία.



Από την παιδεία και το σχολείο, παίρνει η νέα γενιά τις αξίες, τα ιδανικά, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κοινωνίας της οποίας είναι και μελλοντικοί πολίτες, και έτσι διατηρείται η συνοχή και η συνέχεια της κοινωνίας. Είναι δηλαδή η ίδια η ύπαρξή της. Δεν είναι τυχαίο ακόμα ότι στις μυστικές υπηρεσίες (κατά καιρούς εξέχοντα στελέχη μυστικών υπηρεσιών έχουν κάνει ανάλογες δηλώσεις) διδάσκονται ότι για να μπορέσεις να χειραγωγήσεις μια χώρα, ένα έθνος, είναι απαραίτητο να παρεισφρύσεις στο εκπαιδευτικό της σύστημα και να το ελέγξεις για 15 περίπου χρόνια. Όσα δηλαδή χρειάζονται για να εκπαιδευτεί μία γενιά. Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι εύκολα, καθώς έχεις αυτομάτως χιλιάδες “ πράκτορες” στην αντίπαλη κοινωνία, να αναπαράγουν τις δικές σου ιδέες μέχρι να τις επιβάλλουν…

Δυστυχώς και στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο είναι εμφανές. Βλέπουμε λοιπόν τις τελευταίες δεκαετίες κάθε υπουργός που αναλαμβάνει το ευαίσθητο Υπουργείο Παιδείας να κάνει τις δικές του παρεμβάσεις, χωρίς πολλές φορές να κοιτάξει καν αν έχει γίνει κάτι καλό που πρέπει να συνεχιστεί από τον προκάτοχό του. Συνεπώς δεν δημιουργείται κανένα υπόβαθρο για μια σωστή εκπαίδευση. Σ’αυτό συμβάλλει και η έλλειψη εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Βέβαια το ζήτημα είναι ακριβώς αυτό, δηλ. να μην υπάρχει ούτε καν μια ενιαία εκπαιδευτική πολιτική, αλλά περιφερειακή…

Μετά βλέπουμε προσπάθειες άμβλυνσης της εθνικής και ιστορικής μνήμης των Ελλήνων. Ιδέες τύπου Ρεπούση, Δραγώνα, Βαλλιανάτου περί πολυπολιτισμού, συνωστισμού, άρχισαν να εισάγονται στα βιβλία παράλληλα με την μεγάλη υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών που πλέον αντιμετωπίζεται ως μάθημα επιλογής σε όλες τις βαθμίδες. Ακολούθησαν τα νέα σχολεία όπου οι μαθητές λέει θα διδάσκονται υποχρεωτικά, τα ελληνικά, τα αγγλικά, την γυμναστική και τα μαθηματικά στο λύκειο, ενώ απ’το δημοτικό πριν δηλαδή τα παιδάκια μάθουν καλά καλά να συλλαβίζουν το Π και Α ΠΑ, να ξέρουν και το this is a book! Με το ζόρι δηλαδή να εκπαιδευτούν ως δίγλωσσα! Πόσο καταστρεπτικές συνέπειες έχει αυτό για την γλωσσική και διανοητική τους τους ανάπτυξη το εξέτασε κανείς;

Σήμερα, διαβάζουμε ότι κλείνουν Πανεπιστήμια και μέσα στα μέτρα του μνημονίου είναι και το κλείσιμο σχολείων. Παλιά όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, όταν ακόμα υπήρχε η θέληση να μεταδοθούν στους μαθητές κάποιες αξίες, μας λέγανε πως όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή… Ας περιμένουμε λοιπόν να ανοίξουν κι άλλες φυλακές… Για σώματα και ψυχές!

Κερασάκι στην τούρτα της εθνικής μας λήθης και απαξίωσης οι ειδήμονες Βερέμης, που ως σοφός της Παιδείας επί Σημίτη πρώτος πρότεινε να σταματήσει η δωρεάν διανομή βιβλίων στους μαθητές γιατί ήταν λέει λαϊκίστικο μέτρο της επταετίας, και ο πολλά βαρύς Τσατσόπουλος, που κατά δήλωσή του θέλει να τον αποκαλούν “ ψωλή του Βουκεφάλα” και μας διδάσκει ιστορία λέγοντας ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν gay και αρραβωνιασμένος με τον γκόμενό του! Αυτοί είναι οι διαμορφωτές τις ιστορικής μας μνήμης…

«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ». Αυτό αποδίδεται στον Χενρι Κίσιγκερ σε ομιλία του το 1994 που φυσικά έχει διαψευστεί ότι έχει ποτέ ειπωθεί και αποκαλύφθηκε από την Λιάνα Κανέλη στο περιοδικό “ Νεμεσις”. Δεν ξέρω αν είναι όντως πραγματικά λόγια του ή όχι πάντως δεν νομίζω ότι δεν τα βλέπουμε μπροστά μας να υλοποιούνται και όσα αναφέρθηκαν παραπάνω το στηρίζουν.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τα ελεεινά και βλακώδη σε επικίνδυνο βαθμό βιβλία, ιδιαίτερα του δημοτικού, καθώς και την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία των εκπαιδευτικών, οδηγούν τους μαθητές να γίνονται ηλίθιοι. Όπως είχα ξαναπεί παλιότερα το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, είναι μια μηχανή παραγωγής ηλιθίων, δηλαδή τέλειων πολιτών για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, άβουλων ανθρώπων, εύκολα ελεγχόμενων.

Πώς είναι δυνατόν, και σε όλους μας έχει συμβεί, να απορούμε με έναν συνειρμό που έκανε ένα πεντάχρονο παιδί, και να θαυμάζουμε την εξυπνάδα και την ευστροφία του σ’αυτήν την ηλικία, και το ίδιο παιδί στα 15 του να βαριέται να σκεφτεί και τα πιο στοιχειώδη;

Οι νέες γενιές γαλουχούνται χωρίς αξίες, όχι μόνο εθνικές αλλά ούτε καν ανθρωπιστικές. Γι’αυτό οι νέοι οδηγούνται σε αδιέξοδα, σε ναρκωτικά που οργιάζουν στην νεολαία κι ας μην αναφέρουν τίποτα στα ΜΜΕ, σε παραβατική συμπεριφορά και σύσταση συμμοριών. Δεν νοιώθουν ότι έχουν κοινά με τους γύρω τους, άρα νοιώθουν απομονωμένοι, αποξενωμένοι από την κοινωνία και γι’αυτό δεν ενδιαφέρονται και ιδιαίτερα γι’αυτήν. Χάνουν την ταυτότητά τους και δεν έχουν τρόπους να εκφράσουν ό,τι νοιώθουν.

Αν δεν θέλουμε να χάσουμε αυτούς τους νέους από την συνέχεια της κοινωνίας μας, πρέπει να τους δώσουμε αξίες, ελπίδα, να τους ακούσουμε και να τους μάθουμε να σκέφτονται ορθολογικά.

filologos10



ΠΗΓΗ