Τον Σωκράτη Γκιόλια δεν τον γνώριζα. Νομίζω πως πρώτη φορά άκουσα το όνομά του στη διαμάχη των εκδοτών της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα». Αν και δεν τον γνώρισα προσωπικά, του οφείλω ένα ευχαριστώ.


Πριν δημιουργηθεί το troktiko –και τα άλλα ενημερωτικά μπλογκ-, πολλοί μπλόγκερ είχαν ως αγαπημένη τους συνήθεια να με βρίζουν καθημερινά• πολλές φορές χυδαιότατα και χωρίς κάποιον προφανή λόγο. Δεν ήταν και λίγα τα μέιλ με βρισιές και απειλές του τύπου «θα σε σκοτώσουμε, θα σε γαμήσουμε» - όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
Μόλις εμφανίστηκαν τα ενημερωτικά μπλογκ των δημοσιογράφων, όλοι με άφησαν στην ησυχία μου και άρχισαν να βρίζουν αυτούς. Ο Θεός να ευλογεί τους δημοσιογράφους.
Γιατί σταμάτησαν να με βρίζουν, όταν εμφανίστηκαν τα ενημερωτικά μπλογκ; Η εξήγηση είναι απλή: τα ενημερωτικά μπλογκ έκαναν τεράστιο σουξέ, είχαν εκατομμύρια αναγνώστες, οπότε ήταν οι νέοι τους εχθροί. Έπρεπε να βρίζουν αυτούς, επειδή τους θεωρούσαν πετυχημένους – αυτό δηλαδή που θα ήθελαν να είναι και οι ίδιοι.
Αυτές τις ημέρες, διαβάζω και ακούω πως τα ενημερωτικά μπλογκ κατέστρεψαν την ελληνική μπλογκόσφαιρα. Μαλακίες. Όποιος παρακολουθούσε τα ελληνικά μπλογκ το 2005 ή το 2006 δεν θα πρέπει να είχε καμία αμφιβολία πως η χώρα επρόκειτο να χρεοκοπήσει. Μιζέρια, κατινιές, κουτσομπολιά, άπειρες παρεξηγημένες μεγαλοφυΐες και –κυρίως- φθόνος. Αυτόν τον φθόνο συνάντησαν και οι δημοσιογράφοι που έκαναν ενημερωτικά μπλογκ και γνώρισαν επιτυχία.
Δεν θα ξεχάσω την αντιμετώπιση που γνώρισε ο Νίκος Δήμου, όταν αποφάσισε να δημιουργήσει το μπλογκ του. Ή, καλύτερα, όταν το μπλογκ του έγινε το πιο πετυχημένο ελληνικό μπλογκ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι περισσότεροι μπλόγκερ συμπεριφέρονταν λες και τους είχε πάρει τους πελάτες. Τι θέλει αυτός τώρα και έκανε μπλογκ; Γιατί διαβάζουν αυτόν κι όχι εμάς; Είναι απλό: επειδή γράφει καταπληκτικά. Ελάχιστοι σκέφτηκαν πως ο Νίκος Δήμου έφερε χιλιάδες νέους αναγνώστες στα μπλογκ.
Τα ενημερωτικά μπλογκ έφεραν ακόμα περισσότερους αναγνώστες στα μπλογκ. Και ο φθόνος θέριεψε. Όχι μόνο από τους μπλόγκερ αλλά και από τους δημοσιογράφους. Τα χαρακτήρισαν «κίτρινα» και «σκουπίδια». Η απορία μου είναι η εξής: Ας δεχτούμε ότι αυτά τα μπλογκ είναι σκουπίδια – γιατί δεν κάνετε εσείς καλύτερα μπλογκ; Ποιος σας εμποδίζει; Ναι, ξέρω, εσείς είστε πολύ ποιοτικοί και δεν σας καταλαβαίνει ο κόσμος που είναι πολύ χαμηλού επιπέδου.
Εν τω μεταξύ, αν διαβάσει κάποιος τις ανοησίες που γράφονται στα περισσότερα ελληνικά μπλογκ και –κυρίως- το βρισίδι που πέφτει στα σχόλια, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως το troktiko είναι η Διάπλαση των Παίδων.
Αν πιστέψω αυτά που διάβασα τις τελευταίες ημέρες, το troktiko είναι το πρόβλημα της ελληνικής δημοσιογραφίας. Το troktiko ευθύνεται για τις πεθαμένες κυκλοφορίες των εφημερίδων και για όλα τα δεινά του ελληνικού Τύπου. Αφού είναι έτσι, τώρα που δολοφονήθηκε ο Γκιόλιας, ο ελληνικός Τύπος θα γνωρίσει τεράστια άνθηση. Έρχονται χρυσές ημέρες για την ελληνική δημοσιογραφία.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η βλακεία συνεχίζει να με εντυπωσιάζει. Το troktiko είναι ένα από τα εκατομμύρια μπλογκ που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Όποιος θέλει το διαβάζει, όποιος δεν θέλει δεν το διαβάζει – δεν είναι υποχρεωτικό. Το να περιμένεις, όμως, να δολοφονηθεί ο δημιουργός ενός μπλογκ για να του εξαπολύσεις επίθεση δεν μου φαίνεται και πολύ τίμιο. Για να μην πω τίποτα χειρότερο.
Ναι, βρε πιτσιρίκο, αλλά ο Γκιόλιας έγραφε ανώνυμα. Σοβαρά; Τι μου λες; Βρε ζώα, η χώρα χρεοκόπησε και δεν έχει αποδοθεί ευθύνη σε κανέναν. Ανώνυμοι είναι αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα; Δεν έχουν όνομα; Μέχρι τώρα, πάντως, είναι ανώνυμοι. Ε, αφού είναι ανώνυμοι αυτοί, είναι ανώνυμοι και οι μπλόγκερ. Υπάρχει κάποιος που να βρίσκει λογικό να παραμένουν ανώνυμοι οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες που χρεοκόπησαν τη χώρα, αλλά να είναι γνωστά τα ονόματα όλων των μπλόγκερ;
Εν τω μεταξύ –μέσα στη γενική αποβλάκωση- κανείς δεν έχει σκεφτεί πως ο Γκιόλιας δεν έγραφε ανώνυμα. Αν έγραφε ανώνυμα, θα ζούσε τώρα.
Ελπίζω οι ιδιοκτήτες του troktiko να μην κάνουν γνωστά τα ονόματά τους, γιατί κινδυνεύουν. Βέβαια, αν τα ξέρει τα ονόματά τους ο Μάκης, θα τα μάθουν σύντομα 11 εκατομμύρια Έλληνες. Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα τους δολοφονήσουν και ο Μάκης θα ανεβάσει την είδηση της δολοφονίας δέκα λεπτά πριν τους γαζώσουν τα πολυβόλα, για να έχει την αποκλειστικότητα – αυτή τη φορά δεν θα κρατηθεί.
Πιτσιρίκο, σωστά αυτά που λες, αλλά ο Χατζηνικολάου και ο Πρετεντέρης γράφουν επώνυμα. Ναι, γράφουν επώνυμα και τους φυλάει η μισή αστυνομική δύναμη της Αθήνας – γράφουν τόσο μεγάλες αλήθειες που κινδυνεύουν από το κατεστημένο που θέλει να τους εξολοθρεύσει.
Από την άλλη το «Γιάννης Πρετεντέρης» δεν είναι ονοματεπώνυμο. Ψευδώνυμο είναι. Είναι το ψευδώνυμο του Μπόμπολα. Παλιότερα ήταν το ψευδώνυμο του Λαμπράκη. Τα ονόματα των τηλεδημοσιογράφων είναι τα ψευδώνυμα των καναλαρχών. Αντί να βγουν ο Ψυχάρης και ο Μπόμπολας στην τηλεόραση –όπως θα ήταν το σωστό- βάζουν τον Πρετεντέρη να πει αυτά που θέλουν να πουν αυτοί. Δηλαδή, ο Πρετεντέρης είναι άνθρωπος-ψευδώνυμο. Πρέπει κάποια στιγμή να μας ανακοινώσει το πραγματικό του όνομα και να μας πει ποιες είναι οι δικές του απόψεις. Δεν μας ενδιαφέρουν, αλλά θα του κάνει καλό.
Αυτό το κείμενο το έγραψα γιατί πραγματικά μαύρισε η ψυχή μου στο άκουσμα της είδησης της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια. Επίσης, με στενοχώρησε πολύ η στάση πολλών δημοσιογράφων –ανάμεσά τους και κάποιοι που εκτιμώ- αμέσως μετά τη δολοφονία του συναδέλφου τους. Λυπάμαι, αλλά ακόμα και οι μπάτσοι δείχνουν μεγαλύτερο σεβασμό απέναντι στους συναδέλφους τους που δολοφονήθηκαν.
Σωκράτη, σε ευχαριστώ. Για μένα ήσουν ένας μπλόγκερ. Αυτό φτάνει.
(Και κάτι ακόμα: Μην αγοράζετε τις εφημερίδες τους. Είναι τυπωμένες με αίμα.)
Pitsirikos